De ochtendzon was nog maar net begonnen door de gordijnen te gluren of een verleidelijke aanblik begroette onze ogen. Onze geliefde Levrette was al wakker, haar heerlijke kontje wenkte ons naar haar toe. De aanblik van haar glinsterende natheid was te veel om te weerstaan, en we merkten dat we bezweek aan de onweerstaanbare drang om haar te proeven. Ze lag daar, haar lichaam wijd open gespreid, ons uitnodigend om haar diepte te verkennen. Om de beurten trokken we ons in haar plooien, genoten van haar zoete nectar. De smaak van haar opwinding was bedwelmend, ons wild van verlangen makend. Haar gekreun weergalmd in de kamer, een symphonie van genot die alleen onze hoogten opwekte. We bleven onze handen inspannen om haar hoogten te verkennen, en haar mond volop te brengen. De bevrediging die we nodig hadden om haar diepten te verkennen was nodig, maar we wisten dat we de dag niet langer konden belonen, maar we verloren de tevredenheid van Androe, we wisten dat de zon volop zou zijn, maar we hadden geen nieuwe beloning meer voor de dag die we hadden gehad.